แนวคิดที่น่าอัศจรรย์ที่ว่าการเคลื่อนไหว
เว็บตรงไม่ผ่านเอเย่นต์ การเปลี่ยนแปลง และการเปลี่ยนแปลงนั้นเป็นไปไม่ได้ ย้อนกลับไปที่นักปรัชญาชาวกรีก Parmenides และข้อสันนิษฐานฝาแฝดของเขาที่ว่า นักปรมาณู เช่น เดโมคริตุส ยืนยันว่าธรรมชาติมีรากฐานอยู่บนองค์ประกอบสำคัญสองประการ – สสารและโมฆะ ชาวพีทาโกรัสยืนกรานว่าความจริงอย่างหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลงของโลกนั้นต้องระบุด้วยตัวเลข และเพลโตได้นำสิ่งเหล่านี้มาสู่ความประณีตสูงสุดในการโต้เถียงว่าความรู้ที่แท้จริงเพียงอย่างเดียวนั้นไม่เปลี่ยนแปลง ชั่วนิรันดร์ และคงอยู่ตลอดไปในอาณาจักรอุดมคติของรูปแบบความสงบ ในอิตาลีในศตวรรษที่ 15 แนวคิดดังกล่าวได้รับความนิยมจากกลุ่มนัก neoplatonists ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาและรวบรวมไว้อย่างมีวาทศิลป์ในร่างอันเงียบสงบที่ดูเหมือนไร้กาลเวลาซึ่งวาดโดยจิตรกร Piero della Francesca
ศตวรรษที่สิบหกในยุโรปยังได้รับการอธิบายว่าเป็นช่วงเวลาของ แต่ใน Perpetual Motion มิเชล จีนเนอเรตได้หักล้างมุมมองที่นิ่งเงียบและเป็นอุดมคติ เขาเสนอตัวอย่างมากมายเพื่อพิสูจน์ว่า ในทางตรงกันข้าม ศตวรรษนั้นหมกมุ่นอยู่กับแนวคิดเรื่องการเคลื่อนที่ตลอดเวลามากกว่าความสมบูรณ์แบบที่เหมือนกัน
ไม่ว่าใครจะยอมรับคำกล่าวอ้างของ Jeanneret ที่ว่าข้อโต้แย้งของเขา “ในศตวรรษที่สิบหกที่กวาดล้างการเปลี่ยนแปลงและหลงใหลในการกำเนิดและการเปลี่ยนแปลง” เป็นเรื่องใหม่ เขามีหลักฐานกระตุ้นมากมายที่แสดงว่าศตวรรษนี้หลงใหลในปัญหาของการเปลี่ยนแปลงอย่างแท้จริง เขาเจาะลึกทั้งศิลปะและวิทยาศาสตร์ อภิปรายเกี่ยวกับวรรณคดี ประติมากรรมและสถาปัตยกรรม ทฤษฎีการสร้างสรรค์และจักรวาลวิทยา ชีววิทยาและธรณีวิทยา ธรรมชาติของสสารและรูปแบบ แสดงให้เห็นว่าทุกสิ่งเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องอย่างไร
รูปแบบของของไหล: ทฤษฎีการไหลของน้ำ
โดยดาวินชี เครดิต: SETH JOEL/CORBIS
เขาพิจารณารายละเอียดการศึกษาอุทกพลศาสตร์ของเลโอนาร์โด ดา วินชี ซึ่งรวมถึงพายุเฮอริเคน ภัยพิบัติ และการเปลี่ยนแปลงของความวุ่นวายอย่างต่อเนื่อง และนักปรัชญาและนักดาราศาสตร์ชาวอิตาลี จิออร์ดาโน บรูโน ก็กล่าวถึงจักรวาลที่ไม่มีที่สิ้นสุดและโลกอีกส่วนหนึ่ง บรูโนได้ให้เหตุผลนี้แล้ว จะต้องต้องการให้การเคลื่อนไหวนั้นเหมือนกัน ไม่มีที่สิ้นสุดและไม่สิ้นสุดตามลําดับ
แต่วิทยานิพนธ์ทั่วไปของ Jeanneret ล่ะ? เพื่อเป็นการสนับสนุนความคิดเห็นของเขาเกี่ยวกับศตวรรษที่สิบหก เขาชี้ให้เห็นว่ามีการนำเสนอผลงานอันยิ่งใหญ่หลายชิ้นของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา ไม่ใช่เป็นผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป แต่เป็นผลงานที่กำลังดำเนินการอยู่ สิ่งที่น่าทึ่งที่สุดคือ แท่นพิมพ์ ซึ่งมักได้รับคำชมเชยว่ามีความสามารถในการสร้างซ้ำของดวงตาทางวิทยาศาสตร์ได้อย่างแม่นยำและถาวร พิสูจน์ได้ว่าสื่อไม่มีเสถียรภาพอย่างที่เราคิด Jeanneret โต้แย้ง โดยยกตัวอย่างจากนักเขียนชาวฝรั่งเศส Michel de Montaigne และวรรณกรรมในยุคนั้น ว่าหนังสือมีขึ้นเพื่อการแก้ไข เพิ่มเติม และเปลี่ยนจากฉบับเป็นฉบับ
วิทยาศาสตร์สามารถเป็นตัวอย่างที่ดีเยี่ยมได้เช่นกัน โคเปอร์นิคัสแก้ไขทฤษฎี heliocentric ของเขาอย่างมีนัยสำคัญ – ว่าดวงอาทิตย์เป็นศูนย์กลางของจักรวาล เขาเริ่มต้นจากร่างใน Commentariolus (1512) ซึ่งได้รับการแก้ไขสำหรับประกาศฉบับแรกเกี่ยวกับแนวคิดของเขาในชื่อ Narratio prima (1540) จากนั้นได้มีการปรับปรุงเพิ่มเติมอย่างมีนัยสำคัญด้วยการเปลี่ยนแปลงเพิ่มเติมสำหรับการพิมพ์อย่างเป็นทางการของ De Revolutionibus รุ่นแรกในปี ค.ศ. 1543 ในทำนองเดียวกัน ผนังกั้น De humani corporis fabrica libri ของ Vesalius ปรากฏขึ้นในปีเดียวกัน และฉบับที่สองที่มีการแก้ไขที่สำคัญปรากฏในปี 1555 น่าแปลกใจที่ Jeanneret ไม่ได้รวมตัวอย่างที่ดีโดยเฉพาะเหล่านี้เพื่อสนับสนุนข้อโต้แย้งโดยรวมของเขา
เขาให้ความสำคัญอย่างมากกับขนาดมหึมาโดยหันไปใช้สถาปัตยกรรม ส่วนที่น่าสนใจของหนังสือเล่มนี้อุทิศให้กับเมืองโรม ศิลปินและสถาปนิกยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาได้สำรวจเมืองที่ถูกทำลายโดยจักรพรรดิชาร์ลส์ที่ 5 เมืองใหม่ถูกเรียกคืนอย่างแท้จริงจากซากปรักหักพังของเก่าในขณะที่กลุ่มอาคารที่ขุดขึ้นมาจากโคลอสเซียมและแพนธีออนได้เกิดใหม่ในมหาวิหารเซนต์ปีเตอร์และ ปาลาซโซ ฟาร์เนเซ
อีกแง่มุมหนึ่งของความแพร่หลายของการเปลี่ยนแปลงในศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาในยุคนี้คือผลงานที่คุ้นเคยของมีเกลันเจโล — ภาพของประติมากรที่เปลี่ยนก้อนหินให้เป็นภาพเหมือนจริงของพระคาร์ดินัลขัดเงาหรือทาสที่ทำเสร็จแล้วครึ่งหนึ่งเป็นตัวอย่างที่สมบูรณ์ของ การเปลี่ยนแปลง Jeanneret มีความสนใจเป็นพิเศษในผลงานที่ยังไม่เสร็จมากมายของ Michelangelo สำหรับ Jeanneret สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวอีกครั้งในแง่ที่ว่างานศิลปะที่เสร็จสมบูรณ์แล้วถือเป็นจุดสิ้นสุด ในขณะที่งานที่อยู่ระหว่างดำเนินการจะมีส่วนร่วมในความเป็นไปได้ที่ต่อเนื่องสำหรับการเปลี่ยนแปลงเพิ่มเติม
แม้จะมีตัวอย่างที่มีรายละเอียดมากมาย แต่ก็ต้องถามว่า Jeanneret คาดหวังให้เรายอมรับคำกล่าวอ้างของเขาอย่างจริงจังเพียงใดว่าการใส่ใจต่อการเปลี่ยนแปลงและการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดนี้ถือเป็นวิธีใหม่ในการทำความเข้าใจศตวรรษที่สิบหก เมื่อถึงปี ค.ศ. 1500 เวทีได้ถูกกำหนดขึ้นเป็นเวลาหนึ่งศตวรรษและมีการเปลี่ยนแปลงเพิ่มเติมที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ก่อนหน้านี้ ลองนึกถึงการประดิษฐ์แท่นพิมพ์ การล่มสลายของคอนสแตนติโนเปิลในปี 1453 และการค้นพบโลกใหม่โดยโคลัมบัสในปี 1492 สิ่งที่ผนึกไว้ เว็บตรงไม่ผ่านเอเย่นต์
