การทำงานบนพื้นฐานของระบบการรักษาพยาบาลในอินเดียในปัจจุบัน มีคำถามมากมายที่นำเสนอคำตอบว่าอุตสาหกรรมต้องการอะไร เพื่อให้ทัดเทียมกับระบบการรักษาพยาบาลทั่วโลกรัฐอินเดียสามารถให้การดูแลสุขภาพขั้นพื้นฐานและขั้นสูงในระดับสากลเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานได้หรือไม่?สามารถเห็นการจัดเตรียมการดูแลสุขภาพแยกออกจากความต้องการขั้นพื้นฐานของอาหาร น้ำ สุขอนามัย อากาศบริสุทธิ์
และสภาพแวดล้อมที่ปราศจากเสียงรบกวนได้หรือไม่?
ควรมุ่งเน้นที่การดูแลสุขภาพเชิงป้องกันและขั้นพื้นฐานหรือโซลูชั่นด้านการดูแลสุขภาพที่ใช้เทคโนโลยีขั้นสูงที่ทันสมัย?
เราแน่ใจได้หรือไม่ว่าค่าใช้จ่ายที่ต้องควักกระเป๋าจะลดลงและความเจ็บป่วยจากภัยพิบัติจะไม่ผลักดันให้ครอบครัวต่างๆ ต้องตกอยู่ใต้เส้นความยากจน
การแพทย์และการพยาบาลสามารถจัดหาทรัพยากรมนุษย์ที่จำเป็นในการให้บริการด้านการรักษาพยาบาลแก่ประชากรของเราซึ่งพลเมืองทุกคนสามารถเข้าถึงได้ฟรีหรือไม่?
แม้ว่าเรื่องราวของการดูแลสุขภาพของอินเดียจะเป็นหนึ่งในนโยบายที่ยอดเยี่ยม แต่ก็เป็นหนึ่งในการนำไปปฏิบัติที่ไม่ดีเช่นกัน ในช่วงก่อนยุคเอกราช คณะกรรมการ Bhore ได้สร้างนโยบายหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้าที่ทุกคนเข้าถึงได้โดยไม่มีค่าใช้จ่าย โดยมีให้ในระบบการจัดส่งที่เข้าถึงได้โดยเท่าเทียมกันโดยไม่มีการเลือกปฏิบัติใดๆ ดำเนินการโดยเครือข่ายศูนย์สาธารณสุขมูลฐาน โรงพยาบาลรับส่งต่อ โรงพยาบาลประจำอำเภอ และโรงพยาบาลของรัฐในเขตเมือง นี่เป็นเรื่องที่ดีบนกระดาษ แต่การไม่จัดสรรทรัพยากรให้เพียงพอเมื่อเผชิญกับจำนวนประชากรที่เพิ่มขึ้นทำให้ระบบนี้พังทลายโดยสิ้นเชิง นำไปสู่การเติบโตและมั่งคั่งของระบบการรักษาพยาบาลเอกชนโดยเฉพาะในเมืองและเมืองชั้นที่ 2 และ 3
สิ่งนี้นำไปสู่ชายขอบและอ่อนแอทางการเงินซึ่งไม่สามารถจ่ายค่ารักษาพยาบาลนี้ได้ ขอคำแนะนำจากนักต้มตุ๋นและผู้ประกอบโรคศิลปะทางเลือกที่ให้การดูแลสุขภาพที่มีคุณภาพต่ำ ช่องว่างดังกล่าวได้รับการเชื่อมประสานในระดับหนึ่งโดยโรงพยาบาลการกุศลและโรงพยาบาลมิชชันนารี แต่รัฐบาลก็ยังแบกรับภาระจากความคาดหวังที่ไม่สมเหตุสมผล อุตสาหกรรมยาที่มีการควบคุมไม่ดีรวมถึงอุตสาหกรรมอุปกรณ์การแพทย์และการปลูกถ่ายได้เพิ่มภาระให้กับคนทั่วไปและสร้างความยากลำบาก ค่าใช้จ่ายด้านการดูแลสุขภาพนอกกระเป๋าในกรณีเจ็บป่วยรุนแรงในกว่าร้อยละ 60 ของครัวเรือนถือเป็นค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพที่เป็นหายนะและเป็นมากกว่าร้อยละ 40-50 ของรายได้ครัวเรือน
อะไรคือคำตอบของรัฐต่อประเด็นข้างต้น?
มันเป็นเรื่องน่าเศร้าของการละเลยทางอาญาและนโยบายที่ไม่ถูกต้อง แทนที่จะสร้างความแข็งแกร่งให้กับภาคส่วนด้านสุขภาพ อินเดียใช้จ่ายประมาณร้อยละ 1 ของจีดีพีในการดูแลสุขภาพ ซึ่งจัดอยู่ในอันดับที่ต่ำกว่าประเทศส่วนใหญ่ที่ให้บริการหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า ซึ่งอินเดียปรารถนาที่จะมอบให้แก่พลเมืองของตน กว่าร้อยละ 70 ของการใช้จ่ายด้านการดูแลสุขภาพเป็นค่าใช้จ่ายส่วนตัว รัฐบาลจำเป็นต้องสร้างความเข้มแข็งให้กับภาครัฐด้วยการจัดหาค่าใช้จ่ายด้านการดูแลสุขภาพอย่างน้อยร้อยละ 2.5 ของจีดีพี
สาขาการแพทย์แผนพื้นเมืองและการแพทย์ทางเลือกได้รับ
การทำให้ถูกต้องตามกฎหมายในฐานะผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพผ่านนโยบายที่อนุญาตให้พวกเขาประกอบวิชาชีพเวชกรรม allopathic โดยจัดให้มีหลักสูตรสะพาน สิ่งนี้เป็นอันตรายและเป็นการประนีประนอมด้านคุณภาพที่ยอมรับไม่ได้ นโยบายของวิทยาลัยแพทย์เอกชนที่ไม่ได้รับการควบคุมหรือควบคุมไม่ดีได้นำไปสู่ความเสื่อมโทรมในการศึกษาทางการแพทย์ซึ่งนำไปสู่การขาดแคลนทรัพยากรมนุษย์ คุณภาพของการฝึกอบรมและการศึกษาควรได้มาตรฐานเพื่อให้แน่ใจว่าบัณฑิตแพทย์ที่ผ่านการฝึกอบรมมาอย่างดี อีกปัจจัยหนึ่งคือการเพิ่มจำนวนศูนย์ฝึกอบรมทางการแพทย์โดยไม่ลดทอนคุณภาพ
การพัฒนาประเทศไม่สม่ำเสมอทางภูมิศาสตร์ ทำให้ผู้อพยพจากชนบทยากจนเข้ามาอาศัยในสลัมและเพิงพักในเมือง จำเป็นต้องมีสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับการสุขาภิบาลที่เหมาะสมเพื่อปรับปรุงคุณภาพชีวิตของพลเมืองนี้เพื่อให้มีสุขภาพที่ดีขึ้น
นโยบายของรัฐบาลในการจัดซื้อบริการสุขภาพผ่านกลไกของรัฐที่ให้การประกันเป็นนโยบายที่ดีบนกระดาษ แต่อัตราที่ไม่เป็นจริงได้สร้างสถานการณ์ที่การทุจริตต่อหน้าที่และคุณภาพต่ำนำไปสู่ความลำบากสำหรับผู้ป่วย อัตราเหล่านี้ควรได้รับการแก้ไขเพื่อให้มีการดูแลที่เหมาะสมและผู้เล่นด้านสุขภาพส่วนตัวได้รับประโยชน์โดยไม่ต้องหาผลประโยชน์จากค่าใช้จ่ายของคนจน
ยาสามัญ ยาที่มีองค์ประกอบทางเคมีเหมือนกับยาต้นแบบ เป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมในการจัดหายาทั่วประเทศและมีค่าใช้จ่ายที่แตกต่างกันเพื่อให้เหมาะกับทุกส่วนของสังคม อย่างไรก็ตาม มันล้มเหลวเนื่องจากไม่มียาและคุณภาพที่น่าสงสัย
อีกประการหนึ่งที่ควรให้ความสำคัญคือสุขภาพจิต เนื่องจากมีผลโดยตรงต่อสุขภาพร่างกายด้วย
Credit : เว็บแท้ / ดัมมี่ออนไลน์
